TJERKWERD – De heer Wieger de Jong in Tjerkwerd heeft gisteren het draaginsigne gekregen van de Vereniging van Kerkvoogdijen In de Nederlands Hervormde Kerk. Zijn vrouw werd ook in de huldiging betrokken. Geen wonder, de heer De Jong is 47 jaar koster in Tjerkwerd geweest en zijn vrouw heeft hem al die tijd bijgestaan. De kosterswerkzaamheden verrichten zij overigens nog steeds.
47 jaar kosterschap wordt beloond met onderscheiding
TJERKWERD – In besloten kring werd afgelopen vrijdag het draaginsigne door de heer O. Postma namens de vereniging van kerkvoogdijen in de N.H. kerk uitgereikt aan de 74 jarige Wieger de Jong.
Wieger de Jong is reeds 47 jaar koster van de N.H. kerk van Tjerkwerd, welke functie hij jarenlang naast kantoorhouder van de P.T.T. te Tjerkwerd vervulde. Ook zijn vrouw heeft tot het verkrijgen van deze onderscheiding haar steentje bijgedragen door haar grote inzet en steun voor haar man. Vooral tijdens de mobilisatie periode heeft mevr. De Jong het kosterswerk alleen ter hand moeten nemen. Haar man was toenmaals gemobiliseerd. Tijdens de oorlog heeft de consistorie dienst gedaan als distributiekantoor om de distributeurs te beschermen werden talloze pakken stro de consistorie binnengesleept.. Dit gaf voor de koster een enorme hoeveelheid rommel. Hij had er dan ook geen moeite mee de pakken stro onmiddellijk te verwijderen ondanks het risico wat hij liep t.o.v. de Duitse bezetters. Ook de radio-apparatuur welke in de kerk achter de houten panelen verscholen stond, vormden een risico. Wapens heeft hij echter altijd uit de kerk weten te houden. Daarvoor was in Gods huis geen plaats. In de loop der jaren heeft de heer De Jong 13 dominees zien komen en gaan. Nog steeds onderhouden hij en zijn vrouw goede contacten met vele dominees waarmee hij in goede verstandhouding tal van jaren heeft samengewerkt.
Eén grote wens heeft Wieger de Jong voor de resterende tijd, die hij als koster van de kerk dienst doet, wel. Dat is de restauratie van de kerk. Het wachten is echter nog op toestemming van het Rijk. De kerk is in vele opzichten hard aan restauratie toe, zowel het interieur als het exterieur. Zo kon het onlangs gebeuren dat tijdens een muziekrepetitie in de kerk de bijbelstandaard met bijbel van de preekstoel naar beneden kwam.
Vooral de vleermuizen bezorgen de koster indirect overlast door de uitwerpselen. Tjerkwerd is sinds jaren de kraamkamer van zo’n 700 zeldzame vleermuiswijfjes, die zich jaarlijks onder het dak van de kerk nestelen. Tjerkwerd hoopt nog lange tijd van de goede diensten van koster Wieger de Jong gebruik te maken en zolang de gezondheid dat toelaat, zal hij dit zeker blijven doen.
“Troch soilisitaasje hak it doedestiids krigen. Der wienen acht en ik wie de jongste fan deploech. Ik wie kantoarhouder fan de PTT, want, och, wy binne nou ienris in postenfemylje. Ja, ik mei dit wurk wol dwaan, oars hiek it salang ek net folholden. ik bin no 74, mar jo bliuwe op dizze menier wat yn e roulaasje. Jo ha wat beweging… noch in soartige taak yn it libben.” “De frou hat der altiten in grut oandiel yn hawn. Fral froeger doe’t jo noch de begrafenissen hienen yn e konsistoarje. Dan moast der fan alles klearmakke wurde. Se fûnen my earst hást wat te jong, fral foar de begrafenissen. Ik wít wol, der wiene ek freeslik minne gefallen by. Jo forhurdzje nei ferrin fan tiid wol wat,mar jo blìuwe in mins. Moaie dingen sitte der fansels ek oan dit wurk; trouwerijen bygelyks. En…. wy ha noch in hielsoad kontakt mei de dûmnys, dyt hjir stien ha. Dat halde wy wat oan.”
“Froeger hienen jo mear jongfolk yn tsjerke as hjoed-de-dei. Lêst hak der noait folle mei hawn. Ik hie altiten in systeem: as der wat barde fersette ik de jonges even ûnder it sjongen. Even wize nei in oar plak en dan wie it út. Dat holp it alderbêste. Ik koe my harren altiten wol wat begripe. Jo witte wol froeger hienen jo noch preken mei ,tussenzang en dan duorre in tsjinst lang. Der wienen wol âlderen by dyt nei de ,,tussenzang even stean giene. Foar de feroaring, oars waard it sitten harren te lang”.
“Né, swierrichheden mei minsken ha wy noait hawn, wol mei kachels. Haldt op, man…. J0 kinne dat wol: nachts der faak hinne en as de wyn dan fan Parregea kaam wiet allegear gas yn tsjerke en gjin waarmte. En dan de oarloch fansels. Dan sieten der nochal wat jongelui by ús yn tsjerke. Mar wy wîenen der klear foar. Der sieten planken los, dat mocht der wat komme dan koenen se sa ûnder de flier. Foar ien ûnderduker wie der sels in apart plakje makke: yn e bak fan it oargel… ,Jawis, Tsjerkwert ís ek de tsjerke mei de flearmûzen. Der sitte wol sawnhûndert fan dy bisten. No, it kin my net safolle skele, mar der binne guon by…no. no. poeh, poeh…. Dy bisten rûchelje sa en de tsjerke is der ek minder fan wurden. Der mei neat oan gebeure, oars binne se bang dat se fuortgeane, mar de toer moast eins wolris opknapt wurde. Sjoch, ik fyn dy bisten ek wol moai, mar sljucht bin ik der net mei.”
“Doet wy de minne jierren hienen siet de tsjerke grótfol minsken. Dan moasten der somtìden stuollen by. No is de tiid sa dat der wer minder minsken komme. Och ja, dûmny besiket it aloan wer op alle menieren. Hy klaget net. mar jo moatte wol wat Utfine foar de Jongelju. Hy giet mei harren nei Schylge en nei’t Fean te riden. Dat moat hjoed-de-dei ek hast wol.
uit het Bolswarder Nieuwsblad van 27-2-1980
