ARJEN BAKKER
Gytsjerk – ,,Ja, allemaal aandacht! Gé Minke Feenstra wordt nú aangebracht!” Plechtig steekt tegelzetter Andries Planting het tegeltje omhoog met daarop een portret van een succesvolle bedwingster van de Elfstedentocht van 1986. Gé Minke Feenstra (68) zelve is helemaal uit Tjerkwerd gekomen om dit moment te aanschouwen, dus het opplakken van haar beeltenis aan de binnenzijde van het Elfstedenmonument bij Gytsjerk verdient wel wat extra aandacht.
,,Nooit gedacht dat het me zoveel zou doen”, glundert Feenstra even later. Toen kunstenaars Marée Blok en Bas Lugthart in 2000 voor het eerst schaatsers opriepen om zich aan te melden voor een plekje op de brug over de Murk, dacht ze er geen moment over na of zij zich ook zou laten vereeuwigen: natuurlijk niet! Wat overdreven!,,Maar een paar jaar later dacht ik: ‘waarom zou ik ook eigenlijk niet?’ Het is toch een mooie herinnering. Dus vorig jaar heb ik me opgegeven.”
Ze was nog net op tijd: met de tweehonderd tegels die Planting gistermorgen op aanwijzing van Blok en Lugthart opplakte is de binnenkant van de brug vol. ,,In 2001 hebben we eerst de hele noordzijde beplakt, met het bekende mozaïek van de schaatsers die in een rij door het landschap rijden,” legt Blok uit.
,,De binnenkant hebben we geleidelijk gedaan, ieder jaar zo’n honderdvijftig, honderdzestig. De zuidkant zal weer in één keer moeten, omdat we uit alle kleine fotootjes die ingestuurd worden, één afbeelding willen maken die vanuit de verte te herkennen is.” Voor dat beeld zijn ongeveer drieduizend tegeltjes nodig. Hoewel er nog vele duizenden mensen moeten zijn die wél een Elfstedenkruisje hebben maar zich niet hebben opgegeven, wacht het kunstenaarspaar met de inschrijving tot er weer een Tocht der Tochten is geweest.
Enerzijds is dat om de nieuwe generatie schaatsers ook een kans te geven zich voor het nageslacht te laten vereeuwigen, anderszijds omdat de belangstelling vanuit de huidige elfstedenbedwingers nu wel lijkt opgedroogd. ,,In december hebben we een laatste oproep gedaan, voor de laatste zestig plekjes. Daar kwamen weliswaar binnen een paar dagen honderd reacties op, maar toen was het ook wel klaar.” Henk van Apeldoorn uit Heerenveen (uitgereden in 1985 en ’86) was één van de zestig gelukkigen die in die laatste ronde nog een plekje wist te bemachtigen. In 2000 hoorde hij net te laat van het project. ,,En daarna werd het zo’n gevalletje ‘het blijft erbij’. Ik heb wel eens bij Planting een folder meegenomen, maar die bleef jaren in de kast liggen. Maar nu ben ik heel blij dat ik erbij zit.”
Terwijl hij staat te wachten tot Planting aan zijn tegel toe is, vertelt de geboren Leeuwarder hoe schitterend symbolisch het is dat zijn beeltenis juist op deze plek bewaard blijft. ,,Ik heb hier het schaatsen geleerd: mijn eerste tocht ging van de Bullepolder naar Aldtsjerk. Nou, dat is voor een ventje van zes, zeven natuurlijk al een Elfstedentocht.”
LAAT EEN REACTIE ACHTER
