Feike Jorritsma 40 jier mei de bôlekoer op stap. Yn Tsjerkwert en omkriten in bekende persoanlikheid
Út Bn fan 14-1-1966. (It is 50 jier lyn dat dit stikje yn de Boalserter Krante stien hat.)
De kachel lekker waarm, de sinne op e ruten, de frou efkes fan hûs en joech Feike Jorritsma te Tsjerkwert him yn de kosterswente, oanboud oan de Grifformearde tsjerke, efkes lekker langút yn e stoel del yn in swiete dream. It koe no, nei foech, fjirtich jier swalkje, mei de bôlekoer. As men 72 jier is en lins krige hat, werom sil men it dêr middeis nei iten dan net efkes fan nimme?.
Noch mar krekt hie Jorritsma it fel oer de eagen of dêr wie de kranteman by de doar. Wy hiene der de reis om makke en ek al griisde it ús oan, dochs rôpen wy mar fan ,,folk yn? It wie ús nammers al oanbrocht, dat Feike Jorritsma altyd réwillich wie en nea klage. Fjirtich jier by ienselde bakkersbedriuw en dan nea in klant berabje en noch nea oer it waar klage, dat mocht wol yn e krante, hie men yn Tsjerkwert fan mear as ien kant ornearre.
No, hawar, der wiene wy dan. Al gau sit Feike Jorritsma op de praatstoel. It giet fansels earst oer it begjin 40 jier lyn. Jorritsma wie áld- Tsjerkwerter, mar kaam letter yn Den Helder te lâne, dêr’t er ek in jier of fjouwer wenne hat. Dochs loek it hert wer nei Tsjerkwert. It wie yn de minne jierren en hy siet yn it losse wurk. Sadwaande waard hy koster by de lytse tsjerke. Lyts yn dûbelde sin, want de Grifformearden ha yn Tsjerkwert en omkriten nea sa machtich west. Sadwaande hie hy oan it kosterjen gjin deiwurk en moast der wat by foun wurde. Dat waard dan it bolkoerrinnen foar bakker G. R. de Jong, doe noch in gewoane doarpsbakker. Yn de rin fan (10 jierren hat dy bakkerij gâns in flecht nommen.
Jorritsma hat dat allegearre meimakke, ek al bemuoide hy him net mei de bakkerij, dy’ letter oergyng oan de hear R. G. de Jong en no sûnt koart wer oan in G. R. de Jong, de tredde staach. Sûnt wie de bakkerij al útwoeksen ta in beskútfabryk en wurdt der de lêste tiid gâns bakt foar kâlde bakkers, it is in doarpsyndustry wurden, dy’t yn Tsjerkwert en Wûnseradiel meitelt, mar der sille wy it no net oer hawwe. Ek yn de bôlekoer sels diene him yn dy fjirtich jier gâns feroaringen foar. Earst waard der gâns brea iten, safolle, dat dit net yn de bôlekoer koe, mar de baas sels der mei de blaupûde by lâns gyng. Folle fariaasje yn it bôleguod wie der doe noch net. It wie ien makkelij en krinte- en sûkerbôle, no sneins (en soms ek al deis) suver by elk op de tafel wie doe in pree. Allinne sa winterdeis mei Sinteklaas en Krysttiid kamen der sjerpbô1tsje by.
Ek waarden foarhinne wol hurdbakjes makke. De brune bôle (,,tarwe, sizze se ek al yn FryskFrysk Tsjerkwert) is mear fan letter tiid. Earst hie Jorritsma de kuorren oan it jûk, doe oer’t skouder en letter foar en efter op ‘e fyts. Oan in brommer is hy nea takommen.
Behalve de buorren, wiene der de útbuorrens: Iemswâlde, Beabuorren, Rytsjeterp. It falt net sa maklik út te rekkenjen hoefolle km Jorritsma wol net roun en fytst hat. Wy kamen rûchwei op san 100.000, dat is twa en in heal slach om de ierde. Hoefolle bôlen der de koer út gien binne is likemin te sizzen. As jo dy ris op in rige leine, wie it gâns in ein. Twa kear hat Jorritsma yn de 40 jier efkes lins han, dat wie yn de oarlochsjierren en doet er doe’t er mei de frou in reis nei Kanada makke hat nei ien fan de bern. Folle bjusterbaarlike dingen hat er net belibbe.
In blaupanne oan de muorre, noch mei de âld flapbrêge der op, hâldt it oantinken wekker oan syn 25-jierig jubileum. Yn al dy 40 jierren hat er mar ienkear yn de sleat lein, mar… de bôlen bleauwen droech. Wy leauwe dat dit Jorritsma wol ta de fuotten út tekenet: hy kaem yn foarste plak op foar de saak en we in betrouwensman trije generaasjes bakker de Jong, in man dy’t in minskelibben lang trou en warich en mei gâns plichtsbetrachting syn Wurk dien hat.
Né, dat seit Jorritsma net fan him sels, dat seit it doarp, dat sizze syn wurkjouwers
En dêrom hat Feike .Jorritsma noch ienkear de kuorren op é fyts set, om ta ôfskie dit printsje meitsje te litten. Hy hat hjitte meimakke en kjeld snie en iis, rein en hurde wyn, glêdens en heech wetter, mar lyk as boppe sein, oer it waar klage hy nea.
As de bakkerinne it dy kant alris út stjûrde: ,,Wat is it wer min, Feike net” dan sei ús bô1koerriner: ,,Ik leau it ljochtet al wat op.” Wy winskje Jorritsma en frou mei dit selde optimisme in lokkige libbens joentiid.
1748 Feike Jorritsma (M)
* 31-12-1893 te Tjerkwerd 1
† 24-09-1971 te Bolsward
1747 Jeltje Johanna Kers (V)
* 26-04-1893 te Deventer
† 26-08-1991 te Bolsward
gehuwd op 19-05-1918 te Won.dl. ?
Kinderen:
569 Akke Jorritsma (V)
3889 Baukje Jorritsma (V)
852 Jorrit Jorritsma (M)
5155 Egbert Jorritsma (M)
1749 Douwe Jorritsma (M)
NB Feike Jorritsma hie neist it bôlekoerrinen en it kosterjen noch in branje en oaljehannel. De swartebranje die er al earder oan ‘e kant. De oaljehannel is letter troch syn soan Douwe Jorritsma oernaam. Douwe Jorritsma wenne tsjinoer de Kosterswente. Ik wit noch dat de oaljefetten neist de Tsjerke stienen. Douwe Jorritsma die letter ek in gasflessen. fm.
